Duchowa adopcja cz.1
=> Bioetyka. Najważniejsze problemy -Ks. Tadeusz Ślipko SJ – Bioetyka stała się częścią życia. Wymknęła się z laboratoriów, spod mikroskopów, z probówek, przechowujących tkanki w temperaturze ciekłego azotu, przeniknęła mury laboratoriów, klinik i szpitali, by dotrzeć do ludzi, borykających się z trudnymi problemami, stawiających fundamentalne pytania, stojące blisko życia: Czy embrion to już człowiek? Czy można sklonować człowieka? Czy można pogodzić ewolucję z nauką Kościoła?….
Duchowa adopcja cz.2
Zachęta do duchowej adopcji on-line 25.03.2020 r
w środę 25 marca 2020 r. będzie możliwość adoptowania duchowo dziecka zagrożonego aborcją. Transmisja na => tym kanale <= od 19:30 Eucharystii, której przewodzi ks. Teodor. po Eucharystii różaniec o ustanie pandemii, czyli od ok. 20:30
Duchowa adopcja dziecka poczętego
Czym jest „Duchowa Adopcja” tłumaczą ks. Stanisław Kaniewski, wikariusz biskupi ds. duszpasterstwa rodzin oraz ks. Robert Jaśpiński, wicedyrektor Centrum Służby Rodzinie.
=> MODLITEWNIK DUCHOWEJ ADOPCJI – Wojciech Jaroń – Tydzień po tygodniu będziemy stawać w zachwycie wobec cudu rozwijającego się życia, powierzając miłosierdziu Bożemu poszczególne etapy rozwoju dziecka. Tydzień po tygodniu będziemy obejmować modlitwą różańcową adoptowane dziecko, jego matkę i ojca oraz innych ludzi…>>zobacz więcej
Duchowa Adopcja (DA) – to modlitwa w intencji adoptowanego dziecka oraz jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy – mniej więcej tyle, ile ciąża kobiety.
Duchową Adopcję Dziecka Poczętego zainicjowała Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. Informacje na temat tej inicjatywy przeniknęły do Polski za pośrednictwem artykułu Pawła Milcarka, zamieszczonego w „Rycerzu Niepokalanej” ze stycznia 1987 roku. W Polsce inicjatywa zakiełkowała w kościele pw. Ducha Świętego oo. Paulinów w Warszawie przy ul. Długiej. Powstała grupa pod nazwą Straż Pokoleń. Pierwszej Duchowej Adopcji dokonano 2 lutego 1987 roku.
Na początku 1994 roku powołan o do życia ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji, pod patronatem Przeora Jasnej Góry. 25 i 26 marca 1994 roku na Jasnej Górze w Częstochowie odbyła się promocja Duchowej Adopcji i pierwsze przyrzeczenia przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej Polski.
Czym jest?
Duchowa Adopcja jest ślubem, którego treścią jest modlitewne zobowiązanie podjęte przez konkretną osobę w intencji ocalenia zagrożonego życia dziecka w łonie matki oraz sprawiedliwego i prawego życia po urodzeniu – dziecka, którego imię znane jest jedynie Bogu.
Istotą Duchowej Adopcji jest codzienna modlitwa, trwająca przez dziewięć miesięcy i obejmująca specjalną modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców oraz jedną z tajemnic Różańca, a także dobrowolnie podjęte praktyki religijne, takie jak: Komunia Święta, post, aktywne wspieranie dzieł charytatywnych (pomoc samotnym matkom, rodzinom wielodzietnym, osobom starszym, chorym itd.). Bardzo cennym zobowiązaniem może być także pozyskiwanie nowych zwolenników Duchowej Adopcji oraz apostolstwo w obronie życia.
Istota przyrzeczeń
W znaczeniu religijnym i teologicznym ślub jest uczynioną Bogu obietnicą dokonania lub zaniechania czegoś, zaś przedmiotem tej obietnicy jest dobro wyższe, przekraczające to, do czego jesteśmy zobowiązani z samego prawa, naturalnego czy pozytywnego. I tak np. nie może być przedmiotem ślubowania uczestnictwo w niedzielnej lub świątecznej Mszy świętej, gdyż do tego zobowiązani jesteśmy na mocy prawa Bożego i kościelnego. Możemy natomiast ślubować dodatkowy udział w Eucharystii czy innych nabożeństwach. Przedmiotem ślubowania może też być zaniechanie czegoś. Może to się wyrażać w pewnych ograniczeniach, dotyczących np. używek, godziwej rozrywki, spożywania pokarmów (post).
W wypadku Duchowej Adopcji podstawowym przedmiotem ślubowania jest modlitwa w intencji poczętego dziecka i jego rodziców (jedna tajemnica Różańca przez dziewięć miesięcy) i podjęcie ofiary (w dowolnej formie) wynagrodzenia Bogu za grzechy dzieciobójstwa.
Ślubowanie jest ważne, gdy następuje z wolnego i świadomego wyboru ślubującego. Każdy zobowiązany jest do przemyślenia decyzji, którą ma podjąć, bowiem niedotrzymanie złożonej obietnicy, lekceważenie i zaniedbywanie zobowiązań wynikających ze ślubowania jest nieuporządkowaniem moralnym, a jako takie jest grzechem. Ślub Duchowej Adopcji jest ślubem czasowym, trwającym dziewięć miesięcy, a więc przeciętny okres przebywania dziecka w łonie matki od chwili poczęcia do urodzenia.
Ślubowanie Bogu ma również wielką wartość religijną dla samego ślubującego – umacnia bowiem jego postawę wewnętrzną, bardziej mobilizuje do gorliwego życia chrześcijańskiego, pogłębia więź człowieka z Bogiem. I chociaż niektórzy krytykują śluby, uważając je za ograniczenie człowieka i jego swobody, to jednak trzeba podkreślić, że takie „ograniczenie” jest jak najbardziej godne, gdyż dokonuje się przez wolny ludzki wybór, osobistą decyzję – jest więc wyrazem pełnej wolności uzyskiwanej w ofiarnym oddaniu się Bogu.
Kto może podjąć adopcję?
Osoba, która podejmuje Duchową Adopcję, spełnia zaszczytny akt ofiary. Chociaż dziecka nigdy nie zobaczy, nie przytuli, nie przygarnie do serca, broni jego życia. Wypowiadając słowa modlitwy, prosi również Jezusa o zmianę nastawienia rodziców do zagrożonego dziecka, o nowe, poprawne ukształtowanie ich psychiki, by zrozumieli, że rodzina jest niezastąpioną wspólnotą, ale spełni swą rolę tylko wtedy, gdy będzie zbudowana na wzajemnej miłości. Bardzo ważne jest, by Duchową Adopcję podjęli zwłaszcza ludzie młodzi – uczniowie, studenci, młode małżeństwa. Jeśli bowiem podejmą ofiarę modlitwy o ocalenie od zagłady jednego nieznanego im dziecka, to nie dopuszczą nigdy do śmierci własnego poczętego dziecka.
Podjęcie Duchowej Adopcji jako modlitewnego indywidualnego zobowiązania zapoczątkowuje zbiorowe przyrzeczenie złożone przez grupę osób w kościele, w czasie uroczystej Mszy świętej lub nieszporów, w jedno ze świąt (np. Matki Bożej, najlepiej w święto Zwiastowania). Samej uroczystości przyrzeczeń powinno się nadać bogatą oprawę. Możliwe jest również przyrzeczenie poza kościołem, na przykład podejmowane przez osoby starsze, chore, niepełnosprawne, a złożone później na ręce kapłana.
Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady! Przyrzekamy Ci, z oczyma utkwionymi w Żłóbek Betlejemski, że odtąd staniemy wszyscy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność narodu płacąc obficie własną krwią. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca Wszelakiego Życia i za najcenniejszy Skarb Narodu.
Z „Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego” – 1956 r.
Owoce duchowej adopcji
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary, post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
Należy uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele parafialnym
Można skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można pozyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.
źródło: dadp.niepokalanow.pl
Szczegóły dotyczące zasad podejmowania i praktykowania Duchowej Adopcji
Duchową Adopcję rozpoczynamy od złożenia przyrzeczenia, które powinno być składane w sposób uroczysty w kościele. Warunkowo można składać przyrzeczenie adopcyjne również prywatnie, przed Krzyżem lub Obrazem Świętym
ROTA PRZYRZECZENIA DUCHOWEJ ADOPCJI
„Najświętsza Panno, Bogurodzico Maryjo,
wszyscy Aniołowie i Święci.
Wiedziony pragnieniem niesienia pomocy
nienarodzonym, postanawiam mocno i przyrzekam,
że od dnia ………………………………
biorę w duchową adopcję jedno dziecko,
którego imię jedynie Bogu jest wiadome,
aby przez 9 miesięcy, każdego dnia,
modlić się o uratowanie jego życia
oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Amen
Moimi zobowiązaniami adopcyjnymi będą:
• jedna Tajemnica Różańca Świętego
• moje dobrowolne postanowienia
• oraz poniższa codzienna modlitwa „Panie Jezu”,
którą teraz po raz pierwszy odmówię
TEKST CODZIENNEJ MODLITWY „PANIE JEZU”
Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi,
która urodziła Cię z miłością
oraz za wstawiennictwem świętego Józefa,
„Człowieka Zawierzenia”,
który opiekował się Tobą po urodzeniu,
proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka
które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady
i które duchowo adoptowałem.
Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę,
aby zachowali je przy życiu,
które Ty sam mu przeznaczyłeś.
Amen.
• Przyrzeczenie Duchowej Adopcji może być też składane prywatnie przed Krzyżem, najlepiej
w któreś święto Matki Bożej. Takie „prywatne” przyrzeczenie składamy wówczas, gdy nie ma
warunków do uroczystego złożenie go w kościele z pełnym ceremoniałem.
Takie sytuacje są usprawiedliwiane np. chorobą, sędziwym wiekiem, niepełnosprawnością,
uwięzieniem, pracą na morzu, skoszarowaniem w wojsku, znaczną odległością miejsca
zamieszkania kandydata od kościoła sprawującego liturgię przyrzeczeń adopcyjnych.
• Duchowa adopcja może być podjęta jeden raz, ale może być podejmowana cyklicznie
co 9 miesięcy, jednak zawsze po wypełnieniu poprzednich zobowiązań.
Każdorazową nową Duchową Adopcję powinno poprzedzać nowe przyrzeczenie.
• Adoptujemy każdorazowo tylko jedno nieznane nam dziecko zagrożone aborcją.
Pan Bóg-Dawca Życia zna jego imię i On sam nam je wybiera.
• Postanowienia dodatkowe (dodatkowe praktyki) są uzupełnieniem Duchowej Adopcji.
Są dobrowolne, lecz są chętnie widziane i praktykowane, ponieważ często stanowią potrzebę
większego zadośćuczynienia, dziękczynienia, bądź wyproszenia łask u Bożej Opatrzności.
Żeby podjęte postanowienia praktyk skutecznie i do końca wykonać, najlepiej jest podjąć
jedną lub najwyżej dwie praktyki.
• Może się zdarzyć, że zapomnimy lub zaniedbamy nasze zobowiązania adopcyjne.
Długa przerwa, na przykład miesięczna, przerywa Duchową Adopcję i wymaga podjęcia jej
od początku. Należy wtedy odbyć spowiedź, ponowić przyrzeczenia i starać się je dotrzymać.
W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcje kontynuować, przedłużając praktykę
o ilość dni opuszczonych.
Więcej informacji na stronie: www.duchowaadopcja.info
Pobierz Aplikację na telefon https://adoptujzycie.pl/
=> Prawo do życia. Bez kompromisu -Bogdan Chazan, Maciej Müller -Takiego sporu nie było w Polsce od czasu wprowadzenia regulacji prawnych dotyczących usuwania ciąży. W kwietniu 2014 roku profesor Bogdan Chazan jako dyrektor szpitala odmówił wykonania zabiegu aborcji. Decyzja Lekarza wywołała medialną burzę….
=> Duchowe konsekwencje aborcji – Czasami ludzie dorośli doznają dziwnych dolegliwości, ponieważ dziecko, które miało się urodzić przed nimi, zostało usunięte. Rodzice często nie mówią dzieciom o takich sprawach. To są bardzo tajemnicze przypadki i nie wszystkie wymagają uwolnienia, a raczej wewnętrznego uzdrowienia. (…)Kobiety dotknięte syndromem poaborcyjnym cierpią fizycznie i duchowo. Są to zwykle przypadki, wobec których stosuje się terapie i uzdrawianie wewnętrzne. Posługa polega wówczas na modlitwie o uzdrowienie wewnętrzne, które umożliwi kobiecie otwarcie się na miłosierdzie Boże. W niektórych przypadkach istnieje możliwość wstąpienia w taką kobietę złego ducha, może z powodu długo skrywanej winy. Sądzę jednak, że takie przypadki są rzadkie”.ks. John Abberton – egzorcysta diecezji Leeds w Wielkiej Brytanii…..>>zobacz więcej
