Wspólnota DOROSŁYCH DZIECI ALKOHOLIKÓW (DDA)
i DOROSŁYCH DZIECI Z RODZIN DYSFUNKCYJNYCH (DDD)
abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić
odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić
i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.
tu po to, aby pomóc Ci wzrosnąć i przejść przez ból i cierpienie.
Życzymy Ci wszystkiego dobrego.
DDA są wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy wyrośli w otoczeniu, gdzie miały miejsce uzależnienia lub dysfunkcja. Nikt nie ma prawa, ani władzy mówienia drugiemu, co on powinien lub musi zrobić, ażeby znaleźć swoją własną drogę do wyzdrowienia. DDA nie jest połączone z żadną sektą, partią, wyznaniem, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie zajmuje stanowiska w jakichkolwiek sporach. Używamy dwunastu kroków i dwunastu tradycji przyjętych z AA jako podstawy naszego programu odkrywania – zdrowienia oraz jako naszego przewodnika do przeżywania jednego dnia w danym czasie.
PROBLEM
Wielu z nas odkryło, że mamy sporo wspólnych cech, które są wynikiem pojawienia się i dorastania w alkoholowym lub w inny sposób dysfunkcyjnym otoczeniu domowym.
W wyniku tego czujemy się wyizolowani, a także zakłopotani w towarzystwie innych osób, a szczególnie tych, które mają nad nami władzę lub przewagę. Aby się chronić, staliśmy się ludźmi, którzy ustępują i zadowalają innych, nawet kosztem utraty w tym procesie własnej tożsamości. Równocześnie jednak odczuwamy każdą osobistą krytykę jako zagrożenie.
W wielu wypadkach sami staliśmy się alkoholikami, poślubiliśmy osobę uzależnioną od alkoholu lub mamy oba problemy równocześnie. Jeśli uniknęliśmy tego, dotyczy nas problem innych uzależnień lub dysfunkcji, takich jak pracoholizm. To wszystko wiąże się z naszą chorą potrzebą zaniedbania i opuszczenia samych siebie.
Prowadziliśmy nasze życie z pozycji osoby przyzwyczajonej do doznawania krzywdy. Mając nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności, woleliśmy skupiać się na innych niż na sobie. Odczuwaliśmy poczucie winy, gdy próbowaliśmy uwierzyć i zaufać sobie, pozostawiając prawo do oceniania nas innym. Popadliśmy w bierność, pozwalając innym na przejęcie inicjatywy.
Nabyliśmy cech osobowości zależnej, przerażonej możliwością odrzucenia, gotowi
do zrobienia prawie wszystkiego, aby tego odrzucenia uniknąć. Wciąż wybieraliśmy związki stanowiące dla nas zagrożenie, ponieważ były one podobne do naszych dziecięcych relacji z alkoholowymi lub dysfunkcyjnymi rodzicami. Te objawy rodzinnej choroby alkoholowej, lub innej dysfunkcji, uczyniły nas współofiarami, takimi, które przyjmują cechy tej choroby, nawet bez doświadczenia kiedykolwiek potrzeby napicia się. Nauczyliśmy się chować nasze uczucia jako dzieci i trzymać je pogrzebane jako dorośli. W rezultacie tych doświadczeń często myliliśmy miłość z litością, mając skłonność do kochania tych, których mogliśmy ratować z zagrożenia.
Postępując w autodestrukcji, staliśmy się uzależnieni od przeżywania lęku i niepokoju we wszystkich naszych sprawach, wybierając stałe zdenerwowanie zamiast skutecznych rozwiązań.
To jest opis, a nie oskarżenie.
ROZWIĄZANIE
Rozwiązaniem jest stać się swoim własnym kochającym rodzicem. Gdy DDA stanie się dla Ciebie bezpiecznym miejscem, uzyskasz tu możliwość wyrażania wszystkich zranień i lęków, które chowasz w swym wnętrzu, a także możność uwalniania się
od wstydu i obwiniania, które pochodzą z przeszłości. Staniesz się osobą dorosłą, która nie jest już więziona przez urazy z dzieciństwa. Uleczysz swoje wewnętrzne dziecko, ucząc się, jak akceptować i kochać siebie.
Zdrowienie zaczyna się, gdy zaryzykujesz wyjście z izolacji. Powrócą pogrzebane wspomnienia i uczucia. Przez stopniowe uwolnienie się od ciężaru dotychczas nie wyrażonego bólu i żalu, powoli wydobędziemy się z przeszłości. Uczymy się,
jak ponownie dorastać pod swą własną opieką, traktując się z łagodnością, humorem, miłością i szacunkiem. Ten proces pozwala nam ujrzeć naszych biologicznych rodziców jako narzędzia naszego powstania. Naszym obecnym rodzicem jest Siła Wyższa. Niektórzy z nas decydują się nazywać ją Bogiem. Chociaż mieliśmy alkoholowych lub dysfunkcyjnych rodziców, nasza Siła Wyższa dała nam Dwanaście Stopni zdrowienia.
A oto działania i praca, które nas uzdrawiają: używamy Stopni, używamy meetingów, używamy telefonu (nie gardzimy też Internetem). Dzielimy się wzajemnie doświadczeniem, siłą i nadzieją. Uczymy się, jak przebudowywać nasze chore myślenie stopniowo, dzień po dniu. Gdy uwolnimy naszych rodziców od odpowiedzialności za nasze dzisiejsze działania, staniemy się wolni, aktywnie podejmując zdrowe decyzje, a nie tylko reagując biernie na cudze zachowanie. Postępujemy od ranienia siebie i innych, do zdrowienia, do pomagania. Odnajdujemy poczucie spełnienia, o którym nigdy nie wiedzieliśmy, że jest możliwe.
Uczęszczając regularnie na meetingi, ujrzysz rodzinny alkoholizm lub dysfunkcję takimi, jakie są naprawdę: jest to choroba, która zaraziła Cię w dzieciństwie i wciąż wywiera na Ciebie wpływ, jako na osobę dorosłą. Nauczysz się skupiać na sobie tu i teraz. Weźmiesz odpowiedzialność za swoje życie i zaopiekujesz się sobą.
Jest to program duchowy oparty na działaniu pochodzącym z miłości.
Mamy pewność, że w miarę jak miłość zacznie wzrastać w Tobie, ujrzysz wspaniałe zmiany we całym Twoim życiu. Dotyczy to przede wszystkim Twojej Siły Wyższej, a także wewnętrznej zgody ze sobą, oraz z Twoimi rodzicami.
OBIETNICE DDA
1. Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość, kochając i akceptując siebie.
2. Nasza samoocena znacznie się poprawi, gdyż zaaprobujemy siebie w życiu codziennym.
3. Opuści nas strach przed ludźmi mającymi nad nami władzę lub przewagę, a także potrzeba „przypodobywania się” innym.
4. Wzrośnie w nas zdolność do dzielenia intymności.
5. Gdy przezwyciężymy w sobie problem opuszczenia w dzieciństwie, odzyskamy siłę ducha i charakteru, a równocześnie staniemy się bardziej tolerancyjni wobec ludzkich słabości.
6. Uzyskamy poczucie stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa.
7. Nauczymy się radości życia i zabawy.
8. Będziemy wybierać i kochać ludzi, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialnymi.
9. Będzie nam łatwiej ustanawiać dla siebie zdrowe granice.
10. Opuści nas obawa przed porażką i sukcesem, gdyż zaczniemy intuicyjnie dokonywać zdrowych wyborów.
11. Z pomocą naszej grupy DDA, stopniowo uwolnimy się od naszych dysfunkcyjnych zachowań.
12. Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej nauczymy się oczekiwania wszystkiego tego co najlepsze, jak również otrzymywania tego.
DESIDERATA
Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu – pamiętaj, jaki pokój może być w ciszy.
Tak dalece, jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach
z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi, możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od Ciebie.
Ciesz się zarówno swoimi osiągnięciami jak i planami.
Wykonuj z sercem swą pracę, jakkolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością
w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach – świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech Ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.
Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.
Przyjmuj pogodnie to, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla Ciebie.
Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Obok zdrowej dyscypliny bądź łagodny dla siebie.
Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj
i czy Ci to jest dla Ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki, jaki być powinien.
Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są Twoje pragnienia: w zgiełku ulicznym, w zamęcie życia zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
TYPOWE UCZUCIA I ZACHOWANIA DOROSŁYCH DZIECI
Dorosłe Dzieci Alkoholików oraz Dorosłe Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych:
– zgadują co jest normalne
– mają trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów od początku do końca
– kłamią, gdy równie dobrze mogłyby powiedzieć prawdę
– osądzają siebie bezlitośnie
– mają kłopoty z przeżywaniem radości i z zabawą
– traktują siebie bardzo poważnie
– mają trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów
– przesadnie reagują na zmiany, na które nie mają wpływu
– bezustannie poszukują potwierdzenia i uznania
– myślą, że różnią się od wszystkich innych
– są albo nadmiernie odpowiedzialne albo całkowicie nieodpowiedzialne
– są niezwykle lojalne, nawet w obliczu dowodów, że druga strona na to nie zasługuje
– ulegają impulsom
– czują się winne stając w obronie własnych potrzeb i często ustępują innym
– czują strach przed ludźmi, a zwłaszcza przed wszelkiego rodzaju władzą
i zwierzchnikami
– czują strach przed cudzym gniewem i awanturami
– lubią zachowywać się jak ofiary
– bardzo boją się porzucenia i utraty
– obawiają się ukazywania swoich uczuć
– łatwo popadają w uzależnienia albo znajdują uzależnionych partnerów
– są impulsywne, mają tendencję do zamykania się w raz obranym kierunku działania
– bez poważnego rozpatrzenia innych możliwości postępowania i prawdopodobnych
– konsekwencji podjętych działań, ta impulsywność prowadzi DDA do zamieszania, nienawiści do samych siebie i utraty kontroli nad otoczeniem; w dodatku potem
– zużywają przesadną ilość energii na oczyszczenie sytuacji
Pierwszym ruchem we wspólnocie DDA jest zbadanie wcześniejszego życia.
Potem uczymy się, jakie alternatywy są dostępne. Uczymy się odczuwać. Odkrywamy siebie i swoją wartość. Uczymy się, że nie musimy być doskonali i zauważamy,
jak dążenie do doskonałości prowadziło nas do zachowań obsesyjnych, polegających
na zadowalaniu innych lub rzucaniu kolejnych wyzwań. Uczymy się zmieniać nasze życie, opierając się na wyborach raczej niż na samounicestwiających nas reakcjach.
Odkrywamy w nas dziecko. Przyznajemy, że to dziecko trzymało nas przy życiu, ale teraz potrzebuje naszej opieki. Odkrywamy magię zdziwionego dziecka, które żyje
i zdrowieje. Uczęszczając na mitingi, pracując nad Dwunastoma Krokami, uczymy się,
jak stać się pełnymi, zdrowymi ludźmi, jak na to zasługujemy. Możemy tylko dzielić się ze sobą naszymi doświadczeniami, siłą i nadzieją i zwrócić się do Ciebie, abyś dzielił się swoją historią i swoim dorastaniem z nami.
PRAWA DDA i DDD
– Mam prawo do wszystkich dobrych chwil, za którymi tęskniłem przez te wszystkie lata, a których nigdy nie dostałam.
– Mam prawo do radości w tym życiu – tu i teraz; nie tylko do chwilowego, euforycznego uniesienia, ale do czegoś bardziej trwałego.
– Mam prawo odprężać się i bawić – nie używając alkoholu, narkotyków i innych 'stymulatorów’.
– Mam prawo aktywnie dążyć do ludzi, miejsc i sytuacji, które pomagają mi osiągnąć dobre życie.
– Mam prawo powiedzieć o tym, gdy czuję, że coś nie jest dla mnie bezpieczne lub gdy nie jestem na coś gotowy.
– Mam prawo nie brać udziału ani w aktywnym, ani w biernym zachowaniu rodziców, rodzeństwa czy innych osób, robiących ze mnie 'wariata’.
– Mam prawo do podejmowania ryzyka w granicach rozsądku i do eksperymentowania
z nowymi sposobami zachowań.
– Mam prawo zmieniać moje nastawienie, moją strategię i mój sposób myślenia.
– Mam prawo do popełniania pomyłek i do niespełniania własnych oczekiwań.
– Mam prawo opuścić towarzystwo osób, które świadomie lub przez nieuwagę tłamszą mnie, wpędzają w poczucie winy czy upokarzają. Dotyczy to również mojego rodzica alkoholika, rodzica niealkoholika i każdego członka rodziny.
– Mam prawo położyć kres obcowaniu z ludźmi, którzy powodują, że czuję się poniżany lub upokarzany.
– Mam prawo czuć to, co czuję.
– Mam prawo ufać swoim uczuciom, sądom, wrażeniom i intuicji.
– Mam prawo, jako integralna osoba, rozwijać się duchowo, umysłowo, mentalnie
i emocjonalnie.
– Mam prawo wyrażać wszystkie swoje uczucia w sposób niedestrukcyjny,
w bezpiecznym miejscu i czasie.
– Mam prawo do takiego czasu, jaki jest mi potrzebny, abym, dzięki eksperymentom
z tymi nowymi ideami, mógł wprowadzić zmiany w swoim życiu.
– Mam prawo do selekcjonowania tego, co otrzymałem od rodziców – do przyjęcia tych rzeczy, które dają się zaakceptować i do odrzucenia wszystkiego, co dla mnie jest
nie do zaakceptowania.
– Mam prawo do życia zdrowego pod względem psychicznym i duchowym, nawet jeśli będzie ono częściowo lub w całości odbiegać od filozofii przekazanej mi przez rodziców.
– Mam prawo do znalezienia mojego miejsca w świecie.
– Mam prawo korzystać z powyższych praw – żyć w taki sposób, w jaki ja sam chcę
i nie czekać aż mój rodzic wydobrzeje, będzie szczęśliwy, zwróci się o pomoc
lub przyzna, że sam ma problem.
Zamierzamy poznać nową wolność i nowe szczęście. Nie zapomnimy przeszłości,
ani nie chcemy zatrzasnąć za nią drzwi. Zrozumiemy słowa „pogoda ducha” i zaznamy spokoju umysłu. Niezależnie od tego, jak trudne były nasze problemy, ujrzymy, że nasze doświadczenia mogą pomóc innym. Zniknie uczucie bezużyteczności i goryczy. Pozbędziemy się egoizmu i staniemy się życzliwi wobec ludzi. Przestaniemy być zagubieni. Cała nasza postawa i pogląd na życie ulegną zmianie. Opuści nas strach przed ludźmi i obawa o byt materialny. Będziemy intuicyjnie wiedzieć, jak postępować
w sytuacjach, w których dotychczas nie potrafiliśmy sobie radzić. Nagle zauważymy, że Bóg czyni dla nas to, czego nie byliśmy w stanie dla siebie zrobić.
CERTYFIKAT PRAWA DO ZABAWY
Tym certyfikatem zaświadcza się, że …………………………………………………………………..
jest dożywotnim, pełnoprawnym członkiem Stowarzyszenia Dorosłych Dzieci i jest
na zawsze uprawniony(a) do:
Spacerów w deszczu, skakania przez kałuże, zbierania tęcz, wąchania kwiatów, puszczania baniek mydlanych, zatrzymywania się wzdłuż drogi, budowania zamków
z piasku, oglądania zachodów słońca, księżyca i gwiazd, mówienia wszystkim „cześć”, chodzenia boso, przeżywania przygód, śpiewania w łazience, bycia wesołym w głębi serca, czytania książek dla dzieci, niemądrych zachowań, kąpania się w pianie, trzymania się za ręce, tańczenia, obejmowania i całowania, śmiechu i płaczu dla zdrowia.
Wędrowania po okolicy, odczuwania lęku, smutku, złości i szczęścia, porzucenia zmartwień, poczucia winy i wstydu. Mówienia „tak”, mówienia „nie”, wypowiadania czarodziejskich słów, zadawania masy pytań, jazdy na rowerze, rysowania i malowania, widzenia inaczej, przewracania się i powstawania, rozmów ze zwierzętami, spoglądania w niebo.
Ufania światu, późnego wstawania, wspinania się na drzewa, drzemki, nic nie robienia, marzeń na jawie, posiadania zabawek, walki na poduszki, poznawania rzeczy nowych, zapału do wszystkiego, błazenady, radości z istnienia swojego ciała, słuchania muzyki, odkrywania działania rzeczy, tworzenia nowych reguł, opowiadania historyjek.
Zbawiania świata, przyjaźni z innymi dziećmi z sąsiedztwa, oraz czynienia cokolwiek jeszcze, co daje więcej: szczęścia, poczucia niezwykłości, odprężenia, kontaktów
z innymi, zdrowia, radości, miłości, zdolności do bycia twórczym, przyjemności, obfitości, wysokiej samooceny, odwagi, zrównoważenia, spontaniczności, wzruszenia, piękna, spokoju i energii życiowej; zarówno wyżej wymienionemu(ej), jak też pozostałym istotom ludzkim na tej planecie.
Co więcej, wyżej wymieniony(a), jest niniejszym oficjalnie uprawniony(a) do częstego odwiedzania: wesołych miasteczek, plaż, łąk, szczytów gór, basenów, lasów, boisk, leśnych polan, wakacyjnych obozowisk, przyjęć urodzinowych, cyrków, ciastkarni, lodziarni, teatrów, akwariów, muzeów, planetariów, sklepów z zabawkami i innych miejsc, gdzie dzieci małe i duże przychodzą się bawić.
Oraz – jest usilnie proszony(a), żeby nigdy nie zapominać motta Stowarzyszenia Dorosłych Dzieci:
ABY MIEĆ SZCZĘŚLIWE DZIECIŃSTWO”
12 KROKÓW DOROSŁYCH DZIECI
1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków uzależnienia – że przestaliśmy kierować własnym życiem.
2. Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może poskładać nas w całość.
3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek pojmujemy Boga.
4. Dokonaliśmy gruntownego i odważnego obrachunku moralnego.
5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
6. Staliśmy się całkowicie gotowi do współdziałania z Bogiem, w wyzbyciu się szkodliwych i nieskutecznych zachowań.
7. Zwróciliśmy się do Boga w pokorze, aby usunął nasze braki
8. Sporządziliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe,
z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, na bieżąco przyznając się do popełnionych błędów.
11. Poprzez modlitwę i medytację dążyliśmy do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek pojmujemy Boga, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz
o siłę do jej spełnienia.
12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków staraliśmy się nieść to posłanie innym potrzebującym i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.
12 TRADYCJI
1. Nasze wspólne dobro powinno być dla nas najważniejsze; wyzdrowienie każdego
z nas zależy bowiem od naszej jedności.
2. Jedynym i najważniejszym autorytetem w naszej Wspólnocie jest miłujący Bóg, jakkolwiek może się on wyrażać w sumieniu każdej grupy. Nasi przewodnicy
są jedynie zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.
3. Jedynym warunkiem przynależności do DDA jest identyfikowanie się
z problemem.
4. Każda grupa powinna być niezależna we wszystkich sprawach, z wyjątkiem tych, które dotyczą innych grup lub DDA jako całości.
5. Każda grupa ma jeden glówny cel: nieść posłanie DDA, którzy jeszcze cierpią.
6. Grupa DDA nigdy nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy
DDA żadnym pokrewnym ośrodkom, ani jakimkolwiek przedsiębiorstwom,
ażeby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały
nas od głównego celu.
7. Każda grupa DDA powinna być samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.
8. Działalność we Wspólnocie powinna na zawsze zostać honorowa; dopuszcza
się jednak zatrudnianie niezbędnych pracowników w służbach DDA.
9. DDA nie powinno nigdy stać się organizacją; dopuszcza się jednak tworzenie służb
i komisji bezpośrednio odpowiedzialnych wobec tych, którym służą.
10. DDA nie zajmują stanowiska wobec problemów spoza ich Wspólnoty, ażeby imię DDA nigdy nie zostało uwikłane w publiczne polemiki.
11. Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu; musimy zawsze zachować osobista anonimowość wobec prasy, radia i filmu.
12. Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.
kliknij => TUTAJ <=
CO JESZCZE MOGĘ DLA SIEBIE ZROBIĆ ?
Bardzo wiele. Możesz wziąć udział w terapiach organizowanych przez państwowe
(i prywatne) ośrodki. Szukaj w Przychodniach Leczenia Uzależnienia i Współuzależnienia, po prostu zadzwoń tam i zapytaj o terapię dla DDA.
GDZIE SZUKAĆ INFORMACJI I POMOCY ?
www.dda.pl, www.republika.pl/grupadda, www.anonimowi-alkoholicy.org.pl, www.alkoholizm.akcjasos.pl, www.psychologia.edu.pl, www.psychotekst.com
Biuro Służby Krajowej AA: (0-22) 828 04 94 – informacje o mityngach różnych wspólnot 12 Kroków w Polsce, Wspólnota Augustyńska Anonimowi Erotomani: www.waae.webpark.pl, Anonimowi Żarłocy: www.przewaga.pl/przewaga
Licheńskie Centrum Pomocy: www.pomoclichen.home.pl, Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości w Zakroczymiu: www.oat.com.pl, pomoc duchowa dla uzależnionych, współuzależnionych i rodziny, rekolekcje, seminaria.
Instytut Psychologii Zdrowia: www.ipz.edu.pl ; Państwowa Agencja Rozwiązywanie Problemów Alkoholowych: www.parpa.pl; Niebieska Linia – dla ofiar przemocy w rodzinie: www.niebieskalinia.pl, telefony zaufania w Polsce: www.free.ngo.pl/pomoctel/tezety.html
Więcej materiałów, ciekawe artykuły poświęcone problematyce DDA/DDD, forum, grupę dyskusyjną oraz czat znajdziecie na naszej stronie: www.dda.pl
Zapraszamy!
źródło: www.dda.pl
=> 12 kroków do wolności. Nie tylko dla chrześcijan [audiobook] – O. Maxym Popov CMF, Jacek Racięcki, Rafał Porzeziński – Wyśmienity i pełen dramatycznych przygód przewodnik dźwiękowy po programie „12 kroków”. Ponad 7-godzinne słuchowisko przybliżające tajemnice programu, który setkom tysięcy ludzi na całym świecie przywrócił wolność, wiarę w siebie, nadzieję i prawdziwe życie.
Autorzy w 25 rozdziałach udowadniają, że nie jest to droga przeznaczona wyłącznie dla alkoholików, narkomanów czy hazardzistów, ale że jest to niezwykle skuteczny program walki z grzechem codziennym i złymi nawykami.
To wyboista droga do wolności poprzez poznanie, zaakceptowanie i pokochanie samego siebie. Setki tysięcy ludzi na całym świecie idąc tą drogą odzyskało życie……
=> Zagrożeni alkoholem, chronieni miłością – ks. Marek Dziewiecki -Ta książka nie mówi o alkoholu, lecz o człowieku w obliczu alkoholu. Kto nadużywa alkoholu, ten zastawia na siebie kuszącą pułapkę, gdyż obiecuje sobie łatwe szczęście. Niniejsza publikacja, napisana językiem dostępnym dla każdego, jest owocem spotkań autora z ludźmi uzależnionymi oraz z ich współcierpiącymi rodzinami…
=> Miłość to wybór. O terapii współuzależnień -Robert Hemfelt, Paul Meier, Frank Minirth -Być może nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak zranienia i niespełnione potrzeby emocjonalne z dzieciństwa wpływają na Twoje obecne relacje z ludźmi. Czy zastanawiałeś się, jak często Twoje relacje mają więcej wspólnego ze wzajemnym uzależnieniem niż z prawdziwą wolnością i miłością… Być może czujesz, że w Twoim życiu często obecna jest bolesna zadra, powodująca niewypowiedziane cierpienie i nieszczęście. Nieustannie starasz się wypełnić tę wielką, emocjonalną pustkę wewnątrz siebie. Próbując to zrobić, łatwo możesz wpaść w pułapkę uzależnienia od innych ludzi, alkoholu, narkotyków, pieniędzy, seksu, pracy. ..
=> Alkoholik. Autobiograficzna opowieść o życiu, piciu, uzależnieniu i wyzwoleniu -„W alkoholu zakochałem się będąc mężczyzną trzydziestoletnim. Nie była to więc miłość od pierwszego wejrzenia. Jednak nie mam najmniejszej wątpliwości, że szukałem jej, w pewnym sensie, od wczesnego dzieciństwa.…” „Alkoholik” to autobiograficzna opowieść o piciu, uzależnieniu i wyzwoleniu; tragiczna historia nieodwzajemnionej i zdradzonej miłości, którą tylko życie mogło napisać….
=> Dzieci, alkohol, narkotyki. Przewodnik dla rodziców – Ruth Maxwell -Jak rozpoznać, że Twoje dziecko używa narkotyków i jaki jest to rodzaj środków odurzających? Jak wpływają one na jego organizm? Na czym polega uzależnienie od alkoholu? W jaki sposób pokierować leczeniem uzależnionego dziecka? Jak skłonić je do współpracy, wtedy, gdy nie życzy sobie ingerencji w jego „prywatne” sprawy? Jak wspierać dziecko w trakcie terapii? Jak pomóc zrozpaczonym i zagubionym rodzicom?…
=> Zakuci w kajdany – Katarzyna Bosakowska -To książka o rozpaczy pogrążonych w nałogu i nadziei tych, którzy zdecydowali się na terapię. Wstrząsający opis ich przeżyć, doświadczeń, obaw i wiary – pomimo wszystko. Ukazuje problem alkoholizmu z kilku perspektyw: terapeuty uzależnień, pacjentów, a przede wszystkim ich matek, małżonków i dzieci. Jest to książka o NICH i dla NICH. Także dla tych, którzy chcą im pomóc….
=> Koniec współuzależnienia – Melody Beattie -Książka jest poradnikiem skierowanym do osób, które żyją w bliskim związku z osobą uzależnioną. Autor zwraca uwagę na konieczność koncentracji na sobie, traktuje o tym, jak nauczyć się kontrolować swoje życie, unikać bólu i poczuć się lepiej…..
