MODLITWA DZIĘKCZYNIENIA I UWIELBIENIA

Informacja

Reklamy pojawiające się przed materiałami wideo nie są zależne od twórców www.swiatlopana.com i nie jesteśmy w stanie ich wyłączyć.
Reklamy umieszczają Wrzuta.pl, Youtube.com i inne serwisy skąd pobierane są materiały.

BĄDŹ WDZIĘCZNY

 

MODLITWA DZIĘKCZYNIENIA I UWIELBIENIA

1. Już jako dzieci uczymy się wyrażać wdzięczność. Często widzimy, jak młoda mama uczy wdzięczności dziecko, mówiąc „podziękuj”, gdy dziecko dostanie jakiś prezent. Wdzięczność powinniśmy okazywać także – a może przede wszystkim – Bogu. We wszystkich religiach świata znana jest modlitwa dziękczynienia za otrzymane dary. Autor biblijnej Księgi Mądrości napisał: „w dziękowaniu Tobie trzeba wyprzedzać słońce i wobec Ciebie stawać o świtaniu” (Mdr 16, 28).
 
2. Żyjąc wiarą, człowiek wie, że wszystko, co posiada, jest darem miłości Boga. Z wdzięcznością więc przyjmuje wszystko z rąk dobrego Ojca. „Każde wydarzenie i każda potrzeba mogą stać się motywem i przedmiotem dziękczynienia” (KKK 2638) – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Dlatego też chrześcijanin dziękuje Bogu za dar swego istnienia, za dar stworzonego świata, za dar życia i za tych, którzy pośredniczyli w przekazywaniu mu życia, za rodziców, za całe piękno przyrody, za dar drugiego człowieka i przyjaźń. Dziękuje również za dar różnych wydarzeń życiowych, które nie zawsze rozumie, lecz wierzy, że Bóg nimi kieruje.
 
Chrystus uczył wdzięczności. Wymowne w tym względzie jest wydarzenie z uzdrowieniem dziesięciu trędowatych: kiedy tylko jeden z nich powrócił, aby podziękować, Jezus zapytał: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?” (Łk 17,17). Kościół przejął postawę Chrystusa i Jego pouczenie o wdzięczności. Szczególną modlitwą dziękczynienia, którą składa Kościół, jest Eucharystia. Kościół „celebrując Eucharystię, ukazuje się i staje bardziej tym, czym jest” (KKK 2637).
 
Do wdzięczności wielokrotnie zachęcał św. Paweł. Pisał: „w każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5, 18); „bądźcie wdzięczni (…) wszystko [czyńcie] w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu przez Niego” (Kol 3,15-17); „trwajcie gorliwie na modlitwie czuwając na niej wśród dziękczynienia” (Kol 4, 2).
 
3. Z wdzięczności rodzi się uwielbienie. Modlitwa uwielbienia jest taką „formą modlitwy, w której człowiek całkiem bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem” (KomKKK 556); „wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST” (KKK 2639). Uwielbienie uczy nas zawierzenia, uczy trwać w obecności Boga i wciąż kierować ku Niemu spojrzenie, uczy dochowania wierności w czasie prób życiowych.
 
W modlitwie uwielbienia ważna jest znajomość Boga, wiedza o Nim, która daje mi pewien zasób pojęć, twierdzeń, którymi mogę się posłużyć w tej modlitwie. Jeśli rozpoznaję Boga i Jego działanie, wtedy mogę Go uwielbiać. Aby więc modlitwa uwielbienia mogła się rozwijać w naszym życiu, musimy poznawać Pana Boga, ciągle postępować w poznawaniu Go. Modlitwa uwielbienia jest przecież zachwytem nad tym, kim Bóg jest i co czyni.
 
Zawsze mamy powód, aby uwielbiać Boga. Modlitwa uwielbienia jest powołaniem każdego człowieka. Wszyscy jesteśmy powołani do tego, by uwielbiać Boga, bo wszyscy zostaliśmy przez Niego stworzeni i odkupieni. Maryjny hymn „Magnificat” (Łk 1,46-55), jedna z najbardziej znanych modlitw biblijnych, obecna w liturgii Kościoła, to przykład modlitwy uwielbienia. Odmawiając go lub śpiewając modlimy się z Maryją, która doświadczyła w swoim życiu działania Pana Boga, zobaczyła też Boga działającego w otaczającym ją świecie.
 
Jak często dziękuję Bogu za wszystko, co mi daje? Czy z wdzięcznością uczestniczę w Eucharystii, która jest szczególną modlitwą dziękczynienia? Czy dostrzegam wielkie dzieła Boga i uwielbiam Go?
 
4. Zapamiętajmy: Przedmiotem modlitwy dziękczynienia może być każda radość i każdy trud, każde wydarzenie i każda potrzeba (por. KomKKK 555). Dziękować Bogu powinniśmy przez całe życie i w każdym położeniu (por. l Tes 5,18). Modlitwa uwielbienia, całkowicie bezinteresowna, wznosi się do Boga; wysławia Go dla Niego samego, oddając Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, lecz dlatego, że On jest (por. KomKKK 556).
 
Ks. Janusz Kochański
 
(źródło: katechetyczny.diecezjaplocka.pl)

 

obrazek=> Żyć w uwielbieniu -Bernard Georges -Żyć w uwielbieniu znaczy uświadamiać sobie, do czego zostaliśmy stworzeni. Książka ta prawdziwie pomaga trwać w obecności Boga, pozwala nam wejść w uwielbienie; kiedy kieruje nim Duch Święty, staje się ono prawdziwą drogą wzrastania i pogłębienia. Dla autora uwielbienie jest czymś znacznie więcej niż zwykłą modlitwą, jest sztuką życia….


 

MODLITWA DZIĘKCZYNNA

Bóg osobowy oczekuje odpowiedzi od człowieka osoby. Wdzięczność za dar, łaskę to naturalna odpowiedź.

1. W Starym Testamencie Bóg skarży się na brak wdzięczności ze strony Ludu
wybranego.

Odbywają się jednak ofiary dziękczynne: „Kiedy będziecie składać dla Pana ofiarę dziękczynną, składajcie ją tak, aby była przyjęta” (Kpł 22, 29; 7, 12-15; 2Krn 29,3ł;33,16;Jr33,11).

Wznoszone są także modlitwy dziękczynne, zwłaszcza po powrocie z niewoli babilońskiej do Jerozolimy lewici „kierowali śpiewaniem hymnów dziękczynnych” i śpiewały chóry dziękczynne. (Ne 11, 17; 12, 8. 31. 38. 40. 46) Podobnie w czasach machabejskich „hymnami i pieśniami i dziękczynnymi wychwalali Pana” (2 Mch 10,38).

Najwięcej dziękczynienia płynie do Boga w psalmach: „Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu” (Ps 147, 7). A Mądrość poucza, że „w dziękczynieniu Tobie [Bogu], trzeba wyprzedzać słońce” (Mdr 16,28).
 
2. Postępowanie dziękczynne Chrystusa.
 
Jezus Chrystus po uzdrowieniu dziesięciu trędowatych skarży się na niewdzięczność aż dziewięciu spośród dziesięciu uzdrowionych (Łk 17, 11-19). Nie pochwala też dziękczynienia faryzeusza, który mówił: „Boże dziękuje Ci, że nie jestem jak inni ludzie...” (Łk 18,11), ze względu na pychę i pogardę dla innych.
 
Sam zwraca się do Ojca z dziękczynieniem. Gdy podejmuje się nakarmienia ludu: „A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali” (Mk 8,6; Mt 15,36; J 6,11.23.). Podobnie przy wskrzeszeniu Łazarza. „Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: »Ojcze, dziękuje Ci, żeś Mnie wysłuchał…« To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: »Łazarzu, wyjdź na zewnątrz«.„(J 11,40-43)
 
Tak więc Jezusowe cuda rozmnożenia chleba, wskrzeszenia, przeistoczenia eucharystycznego dokonywane są przez dziękczynienie.
 
3. Dziękczynienie w Kościele
 
a. Wzór św. Pawła.
Św. Paweł rozpoczyna swoje listy dziękczynieniem Bogu:

Bogu mojemu dziękujewciąż za was...”(1 Kor 1,4)

Dziękuje Bogu mojemu, ilekroć was wspominam…” (Flp 1,3)

Z radością dziękuję Ojcu...”(Kol 1,12; 3,17)

Zawsze dziękuje Bogu za was wszystkich…” 1 Tes 1,2; por. 2Tes 1,3; 2 Tm 1,3; Firn 4;

Nie zaprzestaję dziękczynienia...” Ef 1,16.
 
Przekazuje doświadczenie dziękczynienia z Wieczerzy Pańskiej:

Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł...” (1 Kor 11,23-24).

W czasie wędrówki jako więzień do Rzymu, w czasie burzy na morzu, Paweł zwraca się do żeglarzy i żołnierzy:

Proszę was, abyście się posilili; bo to przyczyni się do waszego ocalenia; nikomu bowiem z was włos z głowy nie spadnie. Po tych słowach wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i ułamawszy zaczął jeść. Wtedy wszyscy nabrali otuchy i posilili się.” (Dz 27, 34-36)
 
Paweł także dziękuje za charyzmat języków:

Dziękuję Bogu, że mówię językami lepiej od was wszystkich” (1 Kor 14,18) oraz za:

  • apostolstwo Tytusa: „A Bogu niech będą dzięki za to, że wszczepił te troskę o was w serce Tytusa” (2 Kor 8,16);
  • błogosławione skutki zbiórki: „Dzięki Bogu za Jego dar niewypowiedziany” (2 Kor 9,11-15),
  • za udręki życia apostolskiego: „Wszystko to bowiem dla was […] przez dziękczynienie wielu” (2 Kor 4,15).

Owoce apostolstwa Pawła skłaniają jego samego do dziękczynienia za życie chrześcijan: „Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, ponieważ o wierze waszej mówi się po całym świecie” (Rz 1,8).
 
b. Chrześcijanie. Przez Apostoła Narodów – tak przykładem, jak wezwaniami
chrześcijanie są zaproszeni do dziękczynienia:
 
Napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa! „(Ef 5,18-20)
 
Pan jest blisko! O nic się zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem!” (Flp4,5-6)
 
I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko [czyńcie] w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.” (Kol 3,17)
 
Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając na niej wśród dziękczynienia.” (Kol 4,2)
 
Zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana.” (2Tes2,13;lTes2,13)
 
W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.” (1 Tes5,18)
 
Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi.” (1 Tm 2,1)
 
Wszystko co Bóg stworzył jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać.” (1 Tm 4,3-4)
 
c.    Rola modlitwy dziękczynienia.
 
Słowo Boże wzywa do stałego dziękczynienia, to ma być postawa życia chrześcijańskiego, trwanie w dziękczynieniu.
Prośba z dziękczynieniem skierowana do Boga, to jej spełnienie, to wyraz wiary, ćwiczenie wiary, nauka wiary.
Dziękczynienie poprzez Eucharystię jest w centrum życia chrześcijańskiego.

W Biblii dziękczynienie związane jest często z uwielbieniem.
Różnica
jest jednak zasadnicza:

  • modlitwa uwielbienia ma za przedmiot Boga to kim On j est.
  • modlitwa dziękczynna ma za przedmiot Boga – i to, co On czyni. Wielbimy wprost „Boga samego”, podczas gdy dziękujemy „za”. Modlitwa dziękczynienia uczy nas otwierać oczy na wszystko, co Bóg uczynił i czyni w historii ludzkości.

 
Mamy dziękować „za wszystko” (1 Tes 5,18):

  • za dary, łaski, powodzenie, spełnienie próśb, oczekiwań, za wszystko co radosne;
  • za rzeczy nieprzewidziane, cierpienia, choroby, niesympatycznych ludzi;
  • za wszystko co, odczytujemy jako zgodne z wolą Bożą.

 
Dziękczynienie jest siłą, „zbroją ducha„, zwycięstwem, pokonaniem nieprzyjaciół. Dlaczego? Bóg, do którego się zwracamy, jest miłością i kocha nas, zawsze, nie tylko wówczas, gdy wszystko się udaje, jest w porządku, szczęśliwie; ale także, gdy według naszego rozumienia jest źle. Jeżeli „za wszystko” dziękujemy Bogu, to On współdziała we wszystkimdla naszego dobra (Rz 8,28).
 
Dziękczynienie, to zawsze ćwiczenie naszej wiary, próba wiary, umacnianie się w wierze, która prowadzi do Domu Ojca, nieba. Niebo będzie pełne dziękczynienia (Ap 4,9; 11,17). „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen.” (Ap 7,12)
 
4. Dziękczynienie Jana Pawła II
 
„Dziękujemy Bogu za Jego Istnienie: za to, że jest Bogiem, za Jego Bóstwo, za Jego Wszechmoc i Świętość, za Prawdę i Miłość, za odwieczny plan zbawienia człowieka i świata.

Dziękujemy Ojcu za Syna i Ducha Świętego. Dziękujemy Synowi za Ojca. Dziękujemy Duchowi Świętemu za to, że z miłości Ojca i Syna stał się Darem niestworzonym; źródłem wszystkich darów stworzonej Łaski.

Dziękujemy za wszystko, co jest dziełem i owocem samej Łaski, przez co życie wewnętrzne Boga samego staje się udziałem ludzkich dusz (por. Ef 3,17-19).

Dziękujemy Bogu za to, że jest Bogiem: za tę absolutną Pełnię, jaką jest On sam.

Dziękujemy za łaskę i świętość. W szczególności za łaskę i świętość, która na przestrzeni pokoleń stawała się, i nadal się staje, udziałem synów i córek tej ziemi (por.Syr50,22).

Dziękujemy wreszcie za to, że nam, ludziom, pozwala Bóg uczestniczyć w mesjańskim posłannictwie Jezusa Chrystusa, swojego odwiecznego Syna, który stał się Człowiekiem.

Dziękujemy, że nas uczynił Ludem Bożym, a posłannictwo nasze na ziemi naznaczył znamieniem kapłańskim, prorockim i królewskim, przez udział w posłannictwie samego Chrystusa. Dzięki składamy i chwalimy Boga, naszego Ojca, za wszystkie rodziny chrześcijańskie a jest ich bardzo wiele, które słuchają tych życiodajnych słów Jezusa Chrystusa, Jego Syna: »Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli dobre wasze uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie« (Mt5,16).” (Kanada, 12..DC. 1984)
 
(źródło: www.slupsk.salezjanie.pl)
 

obrazek=> Modlitewnik dla mężczyzn – Jest to pięknie wydany zbiór starannie dobranych modlitw, które mogą okazać się przydatne mężczyznom w każdym wieku. Teksty te mogą okazać się pomocne każdemu, gdy zapragnie zwrócić się do Boga, a zabraknie mu własnych słów…


 

Modlitwa uwielbienia


 
Będę Cię chwalił, Panie, mój Boże,z całego serca mojego (Ps 86, 12).
 
W Piśmie św. znajduje się około 540 zachęt i nakazów odnoszących się do uwielbienia Boga. Słowo Boże zaleca chwalić Pana, oddawać Mu cześć, wywyższać Go, błogosławić, dziękować, radować się Nim, grać Mu na bębnach, harfach, lirach, wznosić okrzyki i czynić radosny zgiełk na cześć Pana.
 
Zostaliśmy stworzeni na “obraz i podobieństwo” Boga, ponieważ Bóg chciał, abyśmy dzielili Jego życie – życie Ojca, Syna i Ducha Świętego. Dał nam umysł, którym możemy Go poznać. Dał nam wolę i uczucia, dzięki którym możemy Go kochać i odczuwać Jego miłość. Dał nam duszę wieczną, byśmy mogli na zawsze z Nim pozostawać. Bóg stworzył ludzi, by mogli wznosić swoje serca ku chwale i wspaniałości Trójcy Przenajświętszej. Naszym przeznaczeniem jest sławić i wielbić Jezusa, gdyż w Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie (Ef 1, 11-12). Wielbiąc, wznosimy się do wysokości tronu Bożego, gdzie w Jego obecności nasze umysły mogą zostać oświecone prawdą. Prawdy, które wyznajemy naszymi ustami pomagają nam wgłębić się i zakorzenić w miłości, którą jest Bóg. Uwielbienie sprowadza serce i umysł do odpowiedniego poziomu relacji z Bogiem, uświadamiając człowiekowi, kim On w rzeczywistości jest. Dlatego słowo Boże zachęca: Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższym, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie do końca (Syr 43, 30).
 
Prawdziwa modlitwa uwielbienia nie rodzi się w emocjach, ale jest konsekwencją autentycznej relacji z Jezusem – naszego poddania się, posłuszeństwa Jemu i miłości do Niego. Ewangelia św. Mateusza powiada: Bo z obfitości serca mówią usta (Mt 12, 34). Zawartość serca decyduje o treści wypływającej z niego modlitwy.
 
ks. Piotr Prusakiewicz CSMA (ktozjakbog.religia.net)
 

obrazek=> Przewodnik modlitwy – Ks. James Socias, ks. Jan O`Dogherty 

 

Uwielbienie to modlitwa, która uznaje, że Bóg jest Bogiem.
(bp. Dominique Rey)

 
Musimy pamiętać, że zawsze mamy powód w naszym życiu, aby uwielbiać Boga. Uwielbienie to nie tylko sposób modlenia się, ale nasze powołanie. Każdy: młody i stary, charyzmatyk i klasyk, mężczyzna i kobieta, wszyscy jesteśmy powołani do tego, by wielbić Boga, bo wszyscy zostaliśmy przez Niego stworzeni i odkupieni.
 
Znamy różne rodzaje modlitwy i są one potrzebne, ale o uwielbieniu pamiętamy najmniej. Na początku krótkie porównanie:
 
Pewien chłopiec bardzo chciał mieć rower, a więc co robi? Prosi o to swojego tatę. „Tato, proszę, tak bardzo chciałbym mieć rower!” To jest modlitwa próśb. Czasami trzeba być w niej bardzo wytrwałym. Po mniej lub bardziej usilnych próśbach dziecko dziękuje swojemu tacie: to jest modlitwa dziękczynienia. Potem chłopiec wsiada na rower, pedałuje z całego serca i ze wszystkich sił i jadąc pędem, mówi sobie: „Mój tata jest super, mój tata jest najlepszy ze wszystkich!” To jest modlitwa uwielbienia. A potem, kiedy już nie znajduje słów, aby wyrazić jaki genialny jest jego tata i wyrazić swoją radość, śpiewa. I to jest śpiew w językach. Kiedy już sobie pojeździł, zatrzymuje się na ładnej polanie i zsiada z roweru. Jest tak bardzo zadowolony, że mówi sobie: „Naprawdę mój tata jest bardzo fajny.” To jest modlitwa myślenia. I wreszcie widząc młodszego braciszka, który jeszcze nie umie jeździć na rowerze, ale bardzo chciałby mieć trzykołowy rowerek, prosi więc tatę o rowerek dla brata: to jest modlitwa wstawiennicza.
 
Szczególnym powołaniem wspólnot Odnowy w Duchu Świętym jest uwielbianie Boga, dlatego chcemy (…) przypomnieć o modlitwie wielbiącej we wspólnotach i życiu osobistym każdego z nas. Uwielbienie powinno wypływać z całego naszego życia, chrześcijanin ma tryskać Bożą radością i uwielbieniem, aby inni mogli zastanawiać się, co on ma takiego, że jest szczęśliwy? A naszą odpowiedzią jest: mam Chrystusa i Jego miłość opiekuńczą!
 
Modlitwa próśb przeminie – w niebie nie będziemy musieli prosić, modlitwa pokutna także przeminie, a uwielbienie zostanie. Niebo jest uwielbieniem Boga. W niebie aniołowie uwielbiają Boga i wcale się nie nużą. Kto trwa w uwielbieniu trwa w cząstce nieba. To jest klucz do szczęścia: jeśli tu na ziemi chcemy żyć szczęściem nie z tego świata, to róbmy to, co będziemy robić tam – a tam będziemy przez wieczność uwielbiać Boga.
 
Może ktoś zada sobie pytanie: dlaczego mam uwielbiać Boga? Istnieje wiele powodów, aby to czynić:

  • wielbienie jest czymś naturalnym, ono się Bogu należy. Przypomina nam o tym Pismo Święte: Ps 146, 149, 150, 1Krn 16,23-25, Ap 5,11-12
  • zbliża nas do Boga
  • odnajdujemy zachwyt nad światem, Bogiem i człowiekiem. Nie ma nic smutniejszego niż człowiek, który nie umie się zachwycać. Psalmista ukazuje nam jak pięknie potrafi wznosić swoje serce ku Bogu w zachwycie nad światem: „Bo rozradowałeś mnie, Panie, Twoimi czynami, cieszę się dziełami rąk Twoich” (Ps 92,5-6)

 
Musimy uczyć się uwielbiać Pana Boga niezależnie od okoliczności, a może właśnie w chwilach trudnych ma ona jeszcze większą moc. Nie łatwo wierzyć, że plan Bożej miłości rozwija się w naszym życiu w każdych okolicznościach. Ale tak jest, dlatego każdą chwilę i każde wydarzenie uczyńmy okazją do uwielbienia Boga. Życie w obecności Pana jest przyczyną i naszej i Jego radości. Pan lubi przebywać w towarzystwie ludzi. Trzeba w sobie wyrobić drobny odruch, starając się przy każdej okazji zanosić do Pana krótkie modlitwy uwielbienia: „Chwała Ojcu…”, „Panie, bądź uwielbiony…” Te krótkie modlitwy mają tę zaletę, że szybko ucinają przyzwolenie na grzech. Oddalają zniechęcenia, złe myśli, złe odnoszenie się do innych, trwamy ciągle w obecności Boga i to On pomaga nam żyć Jego miłością i widzieć Boga w naszych bliźnich. Postanowienie, by nieustannie wielbić może stać się prawdziwą bronią duchową, która pomoże nam opierać się osaczającym nas codziennie pokusom poirytowania, zniechęcenia, osądzania, krytykowania. (…)
 
Jakie są owoce uwielbienia:

  • zaprzestanie koncentrowania się na samym sobie
  • składanie ofiary z własnej pychy
  • spojrzenie z pewnym dystansem na swoje problemy
  • uzdrowienie wewnętrzne – może odrodzić się życie wewnętrzne przez pokój, radość
  • wchodzimy we współodczuwanie, ukierunkowujemy się na innych ludzi
  • uwalnia z lęku i strachu, rodzi się ufność i postawa zawierzenia (Ps 107)
  • otrzymujemy radość Bożą, którą możemy obdarowywać innych i w ten sposób ją powiększać

 
Zachęcam, abyśmy wszyscy przekroczyli próg uwielbienia i stawali w ciągłej obecności Bożej. Oto świadectwo jednej z osób żyjącej uwielbieniem:
 
„Poranne, wspólne uwielbienie przemienia cały dzień. Od kiedy odkryłam moc uwielbienia, z wielką radością rozpoczynam każdy dzień jutrznią, nawet jeśli często, po ludzku nie chce mi się uwielbiać Pana. Doświadczam tego od 2 lat i widzę, że w moim sercu naprawdę coś się dzieje, Pan działa i jest we mnie prawdziwa radość.”
 
Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie!” Ps 57
 
„Miriam” Nr 48, III kwartał 2005 (nspj.com.pl)
 

Uwielbienie w Piśmie Świętym

 
W Piśmie Świętym spotykamy wiele momentów w których Bóg otrzymuje uwielbienie od swych wiernych. W księdze Tobiasza jest to wychwalanie samej Bożej obecności i Jego majestatu    „Uwielbiam Boga mego, a dusza moja – Króla Niebios, i będzie się radować z majestatu Jego. Niech wszyscy wołają i wysławiają Go w Jerozolimie; Jerozolimo – miasto święte!” (Tb 13,9-10) Tutaj Tobiasz wzywa nawet miasto aby wychwalało Pana, gdyż On na to zasługuje, będąc wciąż przy nim.

    
 
W innym miejscu widzimy , że należy Boga uwielbiać również za jego przymioty, np. w psalmie siódmym czytamy : „Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość, psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego”. (Ps. 7,18) Jest to piękny przykład wychwalania za coś wręcz oczywistego, ale właśnie uwielbienie ma być wyrazem dostrzegania przez nas Bożej chwały i działania, która zazwyczaj jest tak normalna , że przez nas niedostrzegalna. I właśnie zauważeniu tego i dzieleniu się naszymi spostrzeżeniami służy uwielbianie. Natomiast w psalmie pięćdziesiątym szóstym czytamy: „W Bogu uwielbiam Jego słowo, Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?” ( Ps 56,5) jest to potwierdzeniem potrzeby uwielbiania Ojca, za wszystko co nam przekazał, abyśmy właściwie kroczyli do Jego Królestwa, dostrzegając Jego w JEGO istocie w taki sposób w jaki daje nam się poznać.

 

Również w księdze Daniela dostrzegamy słowa uwielbienia, które jednak połączone są już z aktem dziękczynienia: „Ciebie, Boże moich przodków, uwielbiam i sławię. Bo udzieliłeś mi mądrości i mocy, wyjawiłeś mi to, o co Cię błagaliśmy, sprawę królewską nam oznajmiłeś” (Dn 2,23). Jest to przejaw uwielbiania Bożej Opatrzności w dziejach rodziny i w darach jakie nam udzielił, uwielbianie w otrzymanym darze też jest wielkim aktem dostrzeżenia tego, że tak naprawdę niewiele od nas zależy, ale radośnie i z wdzięcznością wychwalamy Bożą Moc w nas samych.
 
Innym określeniem uwielbiania jest użycie słów: „wychwalam Cię”, które podobnie oddają Bogu chwałę za samą tylko jego obecność. W księdze Daniela, czytamy o słowach wielkiego króla Nabuchodonozora, który w ten sposób oddał chwałę Bogu Jahwe: „Ja, Nabuchodonozor, wychwalam teraz, wywyższam i wysławiam Króla Nieba. Bo wszystkie Jego dzieła są prawdą, a drogi Jego sprawiedliwością, tych zaś, co postępują pysznie, może On poniżyć.” ( Dn 4,34). Te słowa płynące z ust tak wielkiego monarchy, pokazują nam charakterystykę tej części naszej modlitwy iż jest to wychwalenie, wywyższenie i wysławianie Tego, który nawet dla króla imperium jest „Królem Nieba”, więc i my nie bójmy się wychwalać Jego dzieł w naszym życiu. Natomiast Księga Izajasza pokazuje nam umiejętność wychwalania Boga nawet za to, co czasami bywa odbierane przez nas jako zło: „Ty powiesz w owym dniu: Wychwalam Cię, Panie, bo rozgniewałeś się na mnie, lecz Twój gniew się uśmierzył i pocieszyłeś mię!” (Iz 12,1). Jest to bardzo ważna umiejętność o której często zapominamy, wychwalania i uwielbiania Pana w przeciwnościach i pociesze jaką od Niego otrzymaliśmy.
 
Nie możemy też pominąć aktu uwielbienia jakiego dokonał Jezus w chwili uniesienia: „W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie” (Łk 10,21).
 
Widzimy tutaj uwielbienie Boga Ojca za Jego szczodrość wobec nas, swoich dzieci, co najważniejsze, jest to akt którego dokonuje równy Bogu Syn, co tym bardziej przynagla nas po raz kolejny do oddawania Mu czci.
 
(źródło: www.seminarium.pijarzy.pl)
 

obrazek => Modlitewnik dla małżonków – Małgorzata Rogalska – Niniejszy modlitewnik może być pomocny dla małżonków w ich indywidualnej, jak i wspólnej modlitwie. Zamieszczono w nim modlitwy o miłość, modlitwy małżonków za siebie, za dzieci, za całą rodzinę, modlitwy w różnych sytuacjach, zarówno radosnych np. rocznicy ślubu, jak i trudnych np. gdy małżeństwo przechodzi kryzys. Modlitewnik zawiera także litanie oraz propozycje rachunków sumienia dla małżonków….

 
Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, Chwalcie go na wysokościach!
Chwalcie go, wszyscy aniołowie jego, Chwalcie go, wszystkie zastępy jego!
Chwalcie go, słońce i księżycu, Chwalcie go, gwiazdy świecące!
Chwalcie go, najwyższe niebiosa I wody nad niebiosami!
Niech chwalą imię Pańskie, Bo On rozkazał i zostały stworzone!
Ustanowił je na wieki wieczne, Ustalił porządek, który nie minie.
Chwalcie Pana z ziemi, Potwory morskie i wszystkie głębiny!
Ogniu i gradzie, śniegu i dymie, Wichrze gwałtowny, co pełnisz jego rozkaz!
Góry i wszystkie pagórki, Drzewa owocowe i wszystkie cedry!
Zwierzęta i wszystko bydło, Płazy i ptactwo skrzydlate!
Królowie ziemscy i wszystkie narody, Książęta i wszyscy sędziowie ziemi!
Młodzieńcy, a także dziewice, Starcy razem z dziećmi.
Niech chwalą imię Pana, Bo samo jego imię jest wzniosłe, Chwała jego jest nad ziemią i niebem!
Pomnożył moc ludu swego. Chwała wszystkim wiernym jego – Synom Izraela, ludu mu bliskiego. Alleluja.
(Ps. 148,1-14)

 
Alleluja. Chwalcie Boga w świątyni jego, Chwalcie go na ogromnym jego nieboskłonie.
Chwalcie go dla potężnych dzieł jego, Chwalcie go za niezmierzoną wielkość jego!
Chwalcie go na głośnych trąbach, Chwalcie go na harfie i cytrze!
Chwalcie go bębnem i pląsaniem, Chwalcie go na strunach i na flecie!
Chwalcie go na cymbałach dźwięcznych, Chwalcie go na cymbałach głośnych!
Niech wszystko, co żyje, chwali Pana! Alleluja.”
(Ps. 150,1-6)
 

obrazek  => Modlitwy do Ducha Świętego – O. Stanisław Maria Kałdon OP – Polecamy mały modlitewnik zawierający nowenny, nabożeństwo, litanie i modlitwy codzienne do Ducha Świętego. W skład książeczki wchodzą także modlitwy świętych i błogosławionych do Ducha Świętego, a wśród nich modlitwa bł. Jana Pawła II….


 

Modlitwa uwielbienia – Św. Franciszek

Ty jesteś Święty Pan Bóg jedyny,
Który czynisz cuda,
Ty jesteś wielki,
Ty jesteś najwyższy,
Jesteś Królem wszechmogącym,
Ojcze święty,
Królu nieba i ziemi.

Ty jesteś w Trójcy jedyny
Pan Bóg nad bogami,
Ty jesteś dobro wszelkie dobro, najwyższe dobro
Pan Bóg żywy i prawdziwy.

Ty jesteś miłością, kochaniem;
Ty jesteś mądrością,
Ty jesteś pokorą,
Ty jesteś cierpliwością,
Ty jesteś pięknością,
Ty jesteś łaskawością,
Ty jesteś bezpieczeństwem,
Ty jesteś ukojeniem,
Ty jesteś radością,
Ty jesteś nadzieją naszą i weselem,
Ty jesteś sprawiedliwością,
Ty jesteś łagodnością,
Ty jesteś w pełni wszelkim bogactwem naszym,
Ty jesteś pięknością,
Ty jesteś łaskawością,
Ty jesteś opiekunem,
Ty jesteś stróżem i obrońcą naszym,
Ty jesteś mocą,
Ty jesteś orzeźwieniem.

Ty jesteś nadzieją naszą,
Ty jesteś wiarą naszą,
Ty jesteś miłością naszą,
Ty jesteś całą słodyczą naszą,
Ty jesteś wiecznym życiem naszym:
Wielkim i przedziwnym Panem,
Bogiem wszechmogącym, miłosiernym,
Zbawicielem.
 


 

Modlitwy dziękczynne – św Faustyna Kowalska

„O Panie, Miłości moja, dziękuję Ci za dzień dzisiejszy, żeś mi pozwolił czerpać ze zdroju niezgłębionego miłosierdzia swego skarby łask. O Jezu, nie tylko w dniu dzisiejszym, ale w każdym momencie czerpię z niezgłębionego miłosierdzia Twego wszystko, czegokolwiek dusza i ciało zapragnąć może” (Dz. 1178).
 
„O Jezu, Boże wiekuisty, dziękuję Ci za niezliczone łaski i dobrodziejstwa Twoje. Niech każde uderzenie serca mojego będzie nowym hymnem dziękczynienia ku Tobie, Boże. Każda kropla krwi mojej niech krąży dla Ciebie, Panie; dusza moja – to jeden hymn uwielbienia miłosierdzia Twego. Kocham Cię, Boże, dla Ciebie samego” (Dz. 1794).
 
„O mój Panie, rozpamiętując wszystkie dobrodziejstwa przy Najświętszym Sercu Twoim, odczułam potrzebę szczególnej wdzięczności za tyle łask i dobrodziejstw Bożych. Pragnę się pogrążyć w dziękczynieniu przed majestatem Bożym, przez siedem dni i siedem nocy trwać w modlitwie dziękczynnej; chociaż na zewnątrz spełniać będę wszystkie obowiązki swoje, jednak duch mój ustawicznie będzie przed Panem i wszystkie ćwiczenia będą przesiąknięte duchem dziękczynnym. Wieczorem – pół godziny, klęcząc, sam na sam z Panem we własnej celi; [w] nocy – ilekroć się obudzę, tyle razy pogrążę się w modlitwie dziękczynnej. W ten sposób chcę choć w cząstce wynagrodzić za wielkość dobrodziejstw Bożych” (Dz. 1367).
 
„O Jezu, widzę tyle piękna wokoło rozsianego, za które nieustannie składam Ci dziękczynienie; ale spostrzegam, że niektóre dusze są jak kamienie, zawsze zimne i nieczułe. Nawet cuda ich niewiele wzruszają, mają wzrok spuszczony na stopy swoje i tak nic nie widzą prócz siebie. Otoczyłeś mnie w życiu swą opieką czułą i serdeczną, więcej niżeli pojąć mogę, bo dopiero zrozumiem Twą dobroć w całej pełni, jak spadną zasłony. Pragnę, aby życie moje całe było jednym dziękczynieniem dla Ciebie, Boże” (Dz. 1284-1285).
 
„Już z góry dziękuję Ci, o Panie, za wszystko, co mi ześle Twoja dobroć. Dziękuję Ci za kielich cierpień, z którego codziennie pić będę. Nie zmniejszaj goryczy jego, o Panie, ale wzmocnij usta moje, abym pijąc gorycz, umiała być uśmiechnięta z miłości ku Tobie, Mistrzu mój. Dziękuję Ci za wszystkie pociechy i łaski, których wyliczyć nie jestem zdolna, które spływają codziennie na mnie, jak rosa poranna, cichutko, niepostrzeżenie, że ich żadne oko stworzeń ciekawych nie dostrzega – o których wiesz tylko Ty i ja, Panie. Za to wszystko już dziś dzięki Ci składam, bo może w chwili, w której mi podasz kielich, serce moje na dziękczynienie nie będzie zdolne. Otóż dziś z miłującą wolą poddaję się zupełnie świętej woli Twojej, o Panie, i najmędrszym wyrokom Twoim, które są zawsze dla mnie najmiłościwsze i pełne miłosierdzia, choć ich nieraz nie rozumiem ani przeniknąć nie mogę. Mistrzu mój, oto oddaję Ci całkowicie ster mej duszy, prowadź ją sam według swych Boskich upodobań. Zamykam się w litościwym Sercu Twoim, które jest morzem niezgłębionego miłosierdzia” (Dz. 1449-1450).
 
”O Boże, jakżeś dobry, jak wielkie jest miłosierdzie Twoje, nawiedzasz mnie tak wielkimi łaskami – mnie, proch najnędzniejszy, jakim jestem. Padając na twarz u stóp Twoich, o Panie, wyznaję w szczerości serca, że niczym sobie nie zasłużyłam choćby na najmniejszą łaskę Twoją, a że mi się tak hojnie udzielasz, jest to niepojęta dobroć Twoja, dlatego serce moje, im większych doznaje łask – pogrąża się w głębszej pokorze” (Dz. 1661).
 

obrazek=> Uwolnienie z mocy złego ducha – Autor: Clos Tournyol – Praktyczny poradnik uwalniania od złych mocy. Autor – kapłan z wieloletnim doświadczeniem w posłudze uwalniania i egzorcyzmowania – proponuje czytelnikom pomoc w rozpoznaniu konkretnej sytuacji, postawieniu diagnozy oraz podjęciu konkretnych działań: modlitw o obronę przed złem oraz modlitw o uwolnienie, wśród których są także egzorcyzmy. Wskazówki egzorcysty, Modlitwy o uwolnienie, Egzorcyzmy, Uzdrowienie między pokoleniowe….

 

Ten wpis został opublikowany w kategorii Biblia - Pismo Święte, CZYTELNIA, KONFERENCJE O MODLITWIE, MODLITWY RÓŻNE, Rekolekcje o modlitwie i oznaczony tagami , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.